Wat vliegt de tijd! Vandaag is het precies drie maanden geleden dat we naar Frankrijk zijn geëmigreerd. De verhuizers stonden om acht uur voor de deur en na een lange dag begon de reis naar ons nieuwe leven met een file op de A4. Vervolgens reden we van de ene file in de andere met als hoogtepunt de file in Parijs, die ongeveer twee uur duurde. Eindelijk kwamen we midden in de  nacht, rond een uur of vier, op onze nieuwe bestemming aan. We stapten uit en het gras was tot ongeveer kniehoogte gegroeid. Ik baande mij een weg naar de voordeur en kon nog maar aan één ding denken: rust, slapen!

Vanavond zat ik op de veranda en bedacht me dat ons leven in Nederland heel ver achter ons ligt. Drie maanden is kort en toch voelt het alsof we hier al veel langer wonen. We voelen ons thuis op het platteland in Frankrijk. We wonen op een idyllische locatie en dat went snel. Een paar dagen geleden waren we een dagje uit in Montluçon, een stadje met zo’n 37.000 inwoners op ongeveer 40 km bij ons vandaan. We gingen er dingen kopen die bij ons in de buurt niet verkrijgbaar zijn. Met een boodschappenlijst liepen we door het centrum. Wat een herrie, wat een drukte! Al dat verkeer, de bussen, auto’s en brommers. Verkeerslichten…?! Bij ons hebben we er in de wijde omgeving welgeteld één, en wel in la Châtre, ongeveer 20 minuten met de auto. Dan merk je hoe snel je de drukte van alledag in de stad ontwend bent. Vervolgens bracht het lijstje ons bij een XXL winkelcentrum in een zogenaamde Zone Commerciale. Die is zó groot, je komt er ogen te kort. Aan het eind van de middag reden we doodmoe van alle drukte en de vele indrukken terug naar huis, terug naar rust en ruimte.

Het leven in de natuur kent vele kanten. Enerzijds zijn er de minder prettige dingen zoals kevers die het hout opvreten, zodat balken vernieuwd moeten worden en prachtig meubilair naar grof vuil gebracht kan worden. Anderzijds is er de rust en ruimte en zijn er de bijzondere ervaringen. Een ree die midden in een beekje staat te drinken of bij de appelboom naast de weide, staat te eten, een buizerd die vlak voor de auto uit de berm omhoog vliegt, of zittend op de veranda een buizerd spotten die op nog geen tien meter afstand tussen de bomen door voorbij zweeft, het geluid van een uil, een egel op de oprit, kleine vleermuisjes, de vele soorten vlinders en libelles. En tijdens de dagelijkse wandeling met de hond ontdek ik steeds weer nieuwe dingen. Leven in de natuur is heel bijzonder! Ik kan er over schrijven, veel mooier is het om het zelf te ervaren. Om zelf de energie en harmonie van de natuur te voelen. De natuur is hier in balans. Dat zie je, dat voel je.

Een paar weken geleden ontdekte ik op ons terrein een prachtig veldje voor meditatie. Het ligt beschut aan de rand van ons bos. Er staan een paar fruitbomen en vier tamme kastanjebomen. Een kastanjeboom staat voor de spirituele reis naar binnen. Het getal vier representeert aarde en stevigheid. Stevig en geaard de reis naar binnen maken. Hoe mooi is dat? Ik kijk er naar uit om dat met jou in de retraites te delen. Ik hoop dat we hier vele gasten mogen ontvangen die verstilling en verdieping in de natuur willen ervaren.